 |
| «Με την γίδα στην πλάτη» |
Είναι κάποιες παροιμίες, ρήσεις και αποφθέγματα του λαού μας, πετυχημένες απολύτως, που δείχνουν την οξυδέρκεια μας και με δόση χιούμορ, αντανακλούν όλη την πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστικό επίσης, ότι το μάτι του Έλληνα πιάνει αμέσως τα πάντα γύρω του, έτοιμος να τα σχολιάσει, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε πως πολύ εύκολα και γρήγορα ξεχνά.
Έχουμε εδώ δύο ιδιότητες, αξιοπερίεργες, που μας βάζουν σε σκέψεις. Και είναι σημαντικό να ασχοληθούμε με το θέμα, διότι μας φέρνει μπροστά από πολλά παράξενα που χρήζουν αιτιολόγησης.
*Με την γίδα στην πλάτη*. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο φάσμα δραστηριοτήτων και αποτελεσμάτων, που μας καθορίζουν. Πρώτη εντύπωση ότι κάποιος κλέβει. Τον πιάνουμε στα πράσα, τον λοιδορούμε, τον φορτώνουμε με μια δόση ειρωνείας και πολύ γρήγορα τον ξεχνάμε. Γιατί τον ξεχνάμε όμως, είναι το ζητούμενο.
Πολλές οι απαντήσεις διότι ο καθένας μας έχει τον δικό του κώδικα απόδοσης δικαίου, που δεν έχει πάντα σχέση και σύνδεση με την ισχύουσα ιδέα των νόμων και της τάξης. Πέραν όμως της κλοπής, υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις που η ρήση αυτή έχει εφαρμογές. Κυρίως τα βέλη σημαδεύουν και φεύγουν προς την κατεύθυνση των πολιτικών. Ναι, αυτών που με ελαφρότητα ψηφίζουμε και στηρίζουμε και μετά όταν τους *πιάνουμε*, χαμογελάμε αμήχανα.
Οι κριτικές και συζητήσεις αρχίζουν στο καφενείο, τα καρφώματα και τα υπονοούμενα, αλλά μέχρι εκεί. Ίσως περνά από την σκέψη μας πως κι εμείς μπορούμε να το κάνουμε, αφού θα ξεχαστεί γρήγορα, χωρίς τιμωρία και συνέπειες. Είναι, βλέπεις, και αυτή η κουτοπονηριά, ένα χαρακτηριστικό μας.
Πέραν όμως οιασδήποτε ελαφρότητας, πρέπει να σκεφτόμαστε σοβαρά, διότι η πικρή αλήθεια είναι πως σύμπας ο πολιτικός κόσμος εμπίπτει εντός του τίτλου του σημερινού άρθρου. Και δεν είναι τιμητικό για τους πολίτες να διαπιστώνεται το αληθές και έτι περισσότερων η παραδοχή και παραμονή σε τέτοιου είδους καταστάσεις.
Η σήψη και η διαφθορά ανθούν. Εξαγορές, μεταγραφές, σκοτεινοί διάδρομοι επικοινωνίας, εικονικές τηλεοπτικές μάχες, υπέρμετρες υποσχέσεις, καταχρήσεις και ρεμούλες, φωτογραφικοί νόμοι για τους ημέτερους, ύποπτες χρηματοδοτήσεις, προνόμια και ασυλίες, σπατάλες έργων με αμφίβολα αποτελέσματα, υπέρογκες μισθοδοσίες, εξόφθαλμη εύνοια οικονομικών ολιγαρκών, απουσία δικαίου, απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας απαξίωση ενόπλων δυνάμεων με μείωση εξοπλισμών, αδύναμη διεθνής διπλωματία, απόκρυψη πόρων για βελτίωση βιοτικού επιπέδου και πλήθος άλλων πολιτικών παραμέτρων, βοούν για την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα.
Και δεν εξαιρείται ουδείς των πολιτικών, αν υπάρχει τις τίμιος, διότι παραμένει σιωπηλός και παθητικός αποδέκτης των τεράστιων κακουργημάτων απέναντι στον τόπο και στους πολίτες.
Άπαντες συνελήφθησαν με την γίδα στην πλάτη. Άπαντες συμμέτοχοι, συνένοχοι εθνικών εγκλημάτων. Ζητάμε όμως, έστω και περιστασιακά, την απονομή δικαίου και πέραν της απόδοσης ευθυνών, την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Εδώ είναι το παράδοξο και άκρως υποκριτικό.
Εξαιρούμε εαυτούς. Διότι, αγαπητοί μου, κύριος ύποπτος, υπεύθυνος και υπόλογος είναι ο ίδιος ο πολίτης που με αχαρακτήριστη αφέλεια και ελαφρότητα εξαιρεί εαυτόν και αποφεύγει της τιμωρίας.
Όταν εννοήσουμε λοιπόν, το μέιζον νόημα της λέξης *πολίτης* και ενστερνιστούμε τα εθνικά μας ιδανικά, την προέλευση μας και την συνέχεια ως Έθνος, τότε θα φανεί η δημιουργική θέληση και συνειδητοποίηση της τεράστιας δύναμης που διαθέτουμε. Τα υπόλοιπα περιττά….
Χρήστος Κράγιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου